Po co nam dzieci?!

Po co nam właściwie dzieci?!

Często zastanawiam się nad swoją motywacją.Długo nie myślałam o byciu matką.Bardzo długo dojrzewałam do tej decyzji,z resztą chyba do każdej decyzji diametralnie zmieniającej moje dotychczasowe życie.Zawsze lubiłam mieć luz.Nie znoszę się tłumaczyć, podporządkowywać,poświęcać.Decyzję o macierzyństwie odkładałam właśnie ze strachu przed ograniczeniami, ruiną mojej wolności.Przeprowadzałam tysiące rozmów z matkami, przeczytałam mnóstwo książek świeżych rodzicielek, szukając odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.Było słodko  -  kwaśno.Żadna z mam nie powiedziała,że jest cudownie, sam lukier,ale żadna też nie żałowała swojej decyzji, nawet gdy dziecko nie było planowane.

Tak jak już wcześniej opisałam to w poście Na chuśtawce mam momenty zwątpienia i to dość częste.

Wtedy zadaję sobie pytanie:

Po co ludziom dzieci?

Czym się kierują planując powiększenie rodziny? 

I w końcu, co pcha mnie do macierzyństwa?

Instynkt

W sumie to chyba przereklamowane. Są kobiety które nie pragną potomstwa, są szczęśliwe i spełnione nie posiadając dzieci.Nie czują potrzeby macierzyństwa.Czy u nich instynkt ten został zagłuszony?Czy nie ma żadnego instynktu?

Cementowanie związku

Uwielbiam teksty w stylu ,,Jest między nami nie najlepiej, ale dziecko pewnie wszystko zmieni i znowu mnie będzie kochał".UWAGA!Dziecko nie załata dziur w związku, a jeszcze bardziej je powiększy!Dochodzą nowe obowiązki, stres, brak czasu, obciążenie finansowe, zmęczenie,które raczej nie naprawi tego, co kulało przez ostatnich kilka lat!

Bo wszyscy je mają

Wszyscy w koło się rozmnażają, coraz mniejszy krąg bezdzietnych przyjaciół, przestajemy być zapraszani na imprezy do dzieciatych, nie mamy wspólnych tematów, stajemy się autsajderami.

Jesteśmy trochę poza.

Jesteśmy samotni

Chciałybyśmy mieć kogoś do kochania, kto kochał by nas bezwarunkowo!Taka mała klucha do przytulania, która zawsze ucieszy się na nasz widok i jest od nas zależna.Zawsze można ją przytulić kiedy nam źle i smutno.

Otoczenie naciska

Rodzice, dziadkowie koleżanki wciąż pytają kiedy my?!Jesteśmy już zmęczeni naciskami, pytaniami, gderaniem i pouczaniem.

Kto nam poda szklankę wody?

Dziecko jako opiekun.Zróbmy sobie dziecko bo kto się nami zajmie na starość?

Kto będzie na nas pracował?

Chcemy być ważne

Chcemy określić siebie poprzez posiadanie dziecka.Jestem MATKĄ!

Czas ucieka

W sumie, to nie jestem gotowa na dziecko, ale czas ucieka, więc trzeba się spieszyć.Jakoś to będzie!

Cel w życiu

Dziecko jako cel życia.Chcemy mieć motor do działania, coś co nas napędza, co daje nam siłę do walki z codziennością.

/Tej motywacji boję się najbardziej/

A ja?Dlaczego chcę mieć dziecko?

Po latach zastanawiania się nad tematem, myślę,że moją największą motywacją jest chęć pokazania małemu człowiekowi jak wygląda świat,pokazaniu mu całego jego piękna!Chciałabym patrzeć jak rośnie, jak się rozwija, jak uczy się nowych rzeczy.Chciałabym nauczyć go szacunku do ludzi,wrażliwości na piękno i krzywdę.Jeżeli będzie to córka wychować ją na silną, odważną i pewną siebie kobietę, jeśli syn cieszyłam bym się, gdyby oprócz siły i odwagi potrafił pochylić się nad słabszym, nie bał się okazywać słabości,żył zgodnie z tym co czuje.Chciałabym by moje dzieci nie spełniały oczekiwań wszystkich dookoła, żeby ich życie było spełnieniem ich marzeń i planów.Żeby nie pozwalały sobą manipulować i nie uchylały karku.

To są moje marzenia, moje motywacje.Pewnie domieszałabym kilka z tych powyższych na pewnych etapach mojego życia;)

Jest to jakiś plan.Zdaję sobie sprawę,że może nie być tak kolorowo:)Ale marzeń mi nikt nie odbierze:)

Ciekawa jestem Waszych motywacji:):);)