Ulotne chwile łapię jak fotka..

Dzisiaj malując paznokcie zaczęłam się zastanawiać nad tym co mnie uszczęśliwia.Co sprawia,że przez chwilę czuję błogość, spokój i harmonię:)Nigdy nie mamy dosyć, ciągle za czymś gonimy, czegoś pragniemy, chciałybyśmy być wszędzie tylko nie tu.Nie doceniamy tego co mamy.Kobiety bezdzietne pragną dziecka, sadząc,że tylko ono da im szczęście, kobiety dzieciate, chciałyby często walnąć drzwiami i zniknąć na jakiś czas.Ciągle coś nas uwiera, coś jest nie tak, pewnie gdzie indziej ludzie mają lepiej, są bardziej szczęśliwi.Wyjeżdżamy z nadzieją na ucieczkę od problemów.Okazuje się natomiast,że one jak smród ciągną się za nami.

Dopiero na urlopie trochę zwolniłam.Zaczęłam dostrzegać to, czego w tym pędzie nie widziałam.Człowiek nie może być szczęśliwy na okrągło, ale są chwile,które wywołują w nas tą błogość,której pożądamy w codziennej bieganinie.Wiem,że teraz mam mnóstwo czasu dla siebie, na swoje zainteresowania i przyjemności, nic nie muszę.Czasem narzekam, czasem utyskuję na los, ale tak naprawdę jestem szczęściarą.Najbardziej przeraża mnie myśl na zafiksowaniu się na czymś czego mi brakuje,brak umiejętności dostrzegania tu i teraz, pożądania ciągle czegoś, dzięki czemu przez chwilę poczuję wewnętrzny spokój i harmonię.No właśnie przez chwilę...

Boję się dni, w których cofam się w przeszłość albo zanadto wybiegam w przyszłość.Boję się być w tym życiowym rozkroku, który utrudnia skupieniu się na tym co dzieje się teraz.Tak rzadko doceniamy chwile, w których spokojnie możemy zasiąść z gazetą, książką, spokojnie pomalować paznokcie, nałożyć maseczkę, leżeć i gapić się w sufit.Czy moje życie jest gorsze przez to,że nie mam dzieci?Nie!Czasem czuję się jak autsajder, bo ludzie mają tą cholerną przypadłość porównywania się z innymi ale wiem,że żyję najlepiej jak potrafię.Nie gonię, nie mam kilku etatów (był taki moment,że wracałam późnym wieczorem do domu, wychodząc wczesnym rankiem), które może poprawiły by mój stan posiadania, ale nic poza tym, nie staram się za wszelką cenę organizować sobie czasu,żeby nie myśleć, nie pragnę wszystkich uszczęśliwiać, bo się nie da.

Mieć to wewnętrzne poczucie,że jestem ok, że nikogo nie krzywdzę,żyjąc według swojego planu.

Lubię ten slooooow;)

Będąc matką pewnie zatęsknię za tymi chwilami, dlatego muszę się często kopnąć w tyłek, żeby je docenić teraz, a nie wtedy, kiedy ciężko mi będzie przypomnieć sobie jak mam na imię.Najgorsza była by dla mnie refleksja u progu życia,że życie przed było dla mnie czarną dziurą, czasem oczekiwań na coś, życia w zawieszeniu, czymś czego nie pamiętam.

Bo przecież zawsze można czekać na próżno...

Moje szczęśliwe chwile:

1. Spacer z psem
2. Psi pysk na moim brzuchu
3. Chwila z książką, gazetą
4. Cisza
5. Słoneczny dzień
6. Śmiech dziecka
7. Uśmiechnięta staruszka
8. Śpiew ptaków
9. Dobry obiad zjedzony w dobrym towarzystwie
10. Odwzajemniony uśmiech przechodnia
11. Przytulanie do mojego chłopaka i wsłuchiwanie się w bicie jego serca
12. Kawa (jeszcze do niej wrócę!)
13. Leżenie na trawie i wpatrywanie się w chmury, zgadywanie kierunku lotu samolotów
14. Laurka lub miłe słowo od podopiecznych lub ich rodziców
15. Dobra czekolada!
16. Widok motyla
17. Widok dzikich zwierząt i w sumie jakichkolwiek zwierząt;)
18. Pobyt w Dolinie Baryczy

Pewnie jest tego jeszcze trochę ale na tą chwilę tyle przychodzi mi do głowy:)