Wodospady łez..

Wczoraj przepłakałam pół nocy...
Już od rana miałam słaby humor.Poużalałam się nad sobą trochę jak S. nie było w domu.Pies mi mordę lizał, a ja płakałam..;)
W sumie to dobiła mnie ta historia z pożyczkami.Chciałam skupić się na leczeniu, a to przelało czarę goryczy.

Wieczorem  puściło wszystko!Jakieś tsunami mnie zalało.Zaczęło się od chlipania, a skończyło na ostrym ryku.Mój facet był przerażony!Chyba dopiero zobaczył co ze mną robi ta cała przygoda z in vitro.Mieliśmy szukać rozwiązań, a ja totalnie się rozsypałam.Nie chce mi się już starać, szukać, czytać, myśleć, kombinować..Skąd brać na to wszystko siły.Moja skorupa zaczęła pękać..

Jestem silna, potrafię walczyć, ale czasem trzeba opuścić gardę, bo przeciwnik wydaje się silniejszy.

Wiem,że są ludzie, którzy walczą do upadłego, biorą kolejne kredyty, prą do przodu jak buldożery.

Pytanie tylko czy nie obudzimy się potem na zgliszczach związku, relacji, totalnym pustkowiu.

Po zakwalifikowaniu się do programu postawiliśmy sobie granicę,podejście komercyjne.

Na początku tą granicą starań było in vitro, więc dosyć mocno ją przesunęliśmy.Nie twierdzę, że aktualna nigdy nie zostanie przesunięta.

Mój organizm się buntuje.Hormony wychodzą mi uszami.Koszmarnie zniosłam stymulację.Po transferze miałam końskie dawki luteiny, które uniemożliwiały mi normalne funkcjonowanie.Do tej pory, choć już trzeci dzień nie biorę leków, nie mogę podnieść się z łóżka bez zawrotów głowy.

U nas musi być coś więcej niż czynnik jajowodowy.Gdyby tak było miałabym już zgraję dzieciaków, bo owulację mam zawsze z drożnego.Komórki nie chcą się zapładniać.Moja twardość akurat w tym temacie mi nie pomaga;)

Nie pisze tego,żeby ktoś pogłaskał mnie po głowie, pocieszył, pocałował w czółko.Chcę przyjrzeć się temu z bliska, zobaczyć te emocje.Może ktoś przeżywa podobne rozterki i zastanawia się czy nie zwariował.Może ktoś doszedł do ściany tak jak ja i nie wie co dalej.

Wczoraj powiedziałam,że jestem wrakiem człowieka.Tak czasem się czuję..I jak słyszę ,że in vitro to fanaberia, droga na skróty to szlag mnie trafia.Może ktoś kto mówi takie brednie, chce się ze mną zamienić, wejść w moje betonowe buty i przejść się kawałek tą cholernie trudną trasą.

Zamówiłam sobie ten kwas foliowy w aktywnej formie.Nareszcie rozwiązanie dla osób, które mają problem z przyswajaniem kwasu foliowego .Femibion 2 jest drogi, a ten suplement kosztuje jedynie 25zł.

Dziś dostałam okres.Na razie jest spokojnie, tylko brzuch bardzo boli.

Spędziliśmy dzień w mieście.Już w aucie zaczęliśmy się kłócić.Myślałam,że zaraz trzeba będzie wracać do domu.Nie chce mi się wierzyć,że kiedyś w ogóle się nie kłóciliśmy.Zanim weszliśmy na grząski grunt byliśmy tacy szczęśliwi..
Ten dzień był nam potrzebny.W końcu szczerze porozmawialiśmy, a ja  zaczęłam się uśmiechać.
Mój facet cały czas myślał,że siedzenie w domu ryje mi głowę i musiałam go wyprowadzić z   błędu.
Po prostu odsłoniłam się za bardzo i trafiło w miękkie.
Poradził mi,żebym gdzieś wyjechała, zmieniła otoczenie.Nie jestem małolatą, która myśli,że jak wyjedzie, problemy znikną.To nigdy nie działa.
Jego podejście jest zupełnie inne.Nie podchodzi do tego tak emocjonalnie.Może faktycznie brakuje mi dystansu.Pewnie bym go miała, gdybym czuła,że lekarze wiedzą co robią.
Pamiętam swoje nastawienie na początku drogi.Byłam przekonana,że uda się za pierwszym razem.
Gdybym tylko wiedziała...nie wiem czy zdecydowałabym się na to.


Umówiłam się do kontakta. Poproszę o skierowanie do genetyka.Może uda się umówić już na przyszły tydzień.
Zbadam sobie też poziom homocysteiny i tsh.

Tymczasem skieruję myśli gdzie indziej;)