Zamierzam być szczęśliwa na przekór wszystkim!;)

Mam wrażenie,że ten wyjazd pozwolił mi spojrzeć na swoje życie z zupełnie innej perspektywy.Będąc tam, nawet przez chwilę nie poczułam,że czegoś mi brak.Wszystko mnie cieszyło, nie narzekałam nawet na upał, którego nie znoszę;)

Powoli zbieram graty po tornado, jakie przetoczyło się przez moje życie.Wszystko powoli wraca do normy.Nie chcę skupiać się na brakach, na tym czego nie mam i być może mieć nie będę.Chcę chodzić z podniesioną głową i cieszyć się życiem.Chcę marzyć i wierzyć,że marzenia się spełnią.

Wiem,że stan umysłu kreuje rzeczywistość, a ja nie chcę żyć ciągłym użalaniem się nad sobą, smutkiem i utyskiwaniem na los.Mam więcej niż mogłam sobie wymarzyć.

Mam grono przyjaciół, które może nie jest ogromne ale w miarę stałe, składające się z osób na które zawsze mogę liczyć.Najważniejsze,że jest przy mnie osoba, która wspiera mnie we wszystkich najbardziej szalonych pomysłach,broni mnie choć często nie mam racji, opiekuj się mną w chorobie, dzieli ze mną radość i smutek,wie co sprawia mi radość, pierze, sprząta, gotuje;)Czego można chcieć więcej..?

Dziś znowu dostałam kawę z niespodzianką:)No nie da się być nieszczęśliwą;)

Nie chcę by ludzie mówili o mnie : To ta biedna co nie może mieć dzieci!A figę!Nie mam zamiaru być biedna i nieszczęśliwa!

Być matką = szczęście, Nie być matką = smutek i czarna rozpacz.

Mam zamiar być szczęśliwa na przekór wszystkim:P

Dziś dostałam miesiączkę.Czekałam na tą francę z utęsknieniem i dawno tak się nie ucieszyłam na jej widok.Przede mną ostatnia próba poderwania doopy z krzesła.W tym cyklu zabieram dwa gamonie.Od jutra zaczynam brać estrofem i gdzieś w połowie czerwca odbędzie się transfer. Jakaś ulga i radość mnie przepełnia.Cieszę się,że to wszystko się już kończy.Jestem zmęczona!Chcę wrócić do swojego nudnego, tetryczego życia;)Chcę znowu bawić się z dziećmi w pracy, wyjechać na wakacje, ponarzekać na pracę i koleżanki, na brak czasu,cieszyć się z weekendów!W tym momencie moje życie przypomina linie prostą taką jak ekranie ekg, a ja chcę by ta linia choć trochę podrygiwała!Chcę by moje życie znowu podskakiwało!

Pamiętam rozmowę z moją mamą.Kiedyś zapytała czy myślałam o samobójstwie i nie czekając na moją odpowiedź stwierdziła:

Nigdy byś tego nie zrobiła!Za bardzo kochasz życie!

Dokładnie tak!Bo jak tu go nie kochać?!