Misja ostatniej szansy - criotransfer.

Nie dałabym rady wczoraj czegoś sensownego napisać bo czułam się jak rozjechana przez tramwaj.


Dziękuję Wam po raz kolejny za wszystkie kciuki i słowa otuchy:)

Nie miałam chyba nawet szansy się zestresować bo odpisywałam na Wasze komentarze i czas szybko zleciał;) O 12.00 wzięłam flamexin i relanium.Postanowiliśmy jechać autobusem.Już na przystanku czułam,że nogi robią mi się miękkie i zapadam się w sobie.To relanium mnie zmiata z powierzchni!

Dotarliśmy na styk.Klinika pusta i lekarz od razu poprosił mnie do gabinetu.Po wejściu do kliniki skierowałam się do toalety,żeby zrobić miejsce na świeżą wodę;)więc gdy lekarz mnie zbadał był w lekkim szoku,że jest pusto.No jest, bo miałam zacząć pić o 13.00, a o tej godzinie weszłam do gabinetu.Więc zaczęłam nawadnianie.Piłam i piłam a pęcherz jak na złość nie chciał się napełnić.

Wypiłam chyba pół butli w klinice.Mieszałam z gorącą bo młodzież nie dość,że z lodówki, to jeszcze do lodówki by trafiła.

Czułam,że zaraz zwymiotuję!To chyba jakiś szok przez tą ilość wody i koks.Najpierw byłam senna i rozbita, potem dostałam głupawki.Zaczęłam się śmiać jak psychiczna i gadać jak najęta.S. udawał, że mnie nie zna hahaha:) i błagał żebym zamknęła dziub.

W końcu lekarz po raz kolejny sprawdził pęcherz.Było git!Powiedział,że endo jest bardzo ładne ale juz nie pytałam ile ma,żeby potem nie porównywać w necie.

Ubrałam kieckę bo to najwygodniejsze, a zadzieram ja tylko na fotelu;)Śmiać mi się chciało z pani embriolog.Kobieta otwiera okienko i ma niezły widok:D Trochę się ogranęłam bo musiałam się skupić nad tym jak się nazywam i kiedy się urodziłam:D Wyświetliło się moje nazwisko na ekranie i zobaczyłam dwa bąble. W ogóle do mnie nie podobne;)Trochę dziwne.Inne iż te poprzednie.Jeden już wychodził z otoczki;)Na sali tłum!Lekarz, położna, położna ucząca się i mój chłop dzierżący w dłoni prowiant do pracy;)Wszyscy wpatrzeni w ekran.A ja kurna nic nie widziałam.No jak to ja nic nie widzę,przecież jestem tu najważniejsza;)Kazałam S. obserwować.Usłyszałam jak położna mówi : ale jasny!To mnie trochę uspokoiło.Jasny, znaczy żyje i mam moc!

Lekarz trochę dziabną mi szyjkę.Porównując te wszystkie transfery, do tego naprawdę się przyłożyli.Wszystko powoli, dokładnie.Smoczek miałam w kieszeni:):)

Potem lekarz nas poprosił do gabinetu.Dał rozpiskę z lekami.Zapytałam jak to wyglądało, a on przecież pan widział.Pytam S., a on: no jak, normalnie.Ja pierdzielę z tymi chłopami!

Śmiać mi się chciało jak lekarz powiedział,że mam gadać do brzucha;) i że reszta leży w rękach matki natury.O matko!Bądź łaskawa!

Wróciliśmy taksówką.Mój S. wyskoczył pod pracą, a ja wróciłam do domu.Byłam zmasakrowana!Czułam się fatalnie!Było mi niedobrze i bolała mnie głowa.

Wieczorem S. zrobił mi zastrzyk z clexane. Ludzie!Stymulacja to przy tym pikuś!Bolało jak diabli!Piekło masakrycznie!Na samą myśl o kolejnym i ewentualnym długoterminowym braniu tego szajsu mam gęsią skórkę.

Fota naszych dzieci.Nie są zbyt fotogeniczne;)i zupełnie do nas niepodobne;)

Chyba zrobili to nacięcie bo przed podaniem zarodek wychodził już z otoczki.

Teraz tylko czekać.Niestety w tym jestem najgorsza!

A oto karteczka z dzisiejszego poranka:

Szkaradne kulki haha:)Jak on może tak mówić o naszych dzieciach:):)

Jestem dobrej myśli...;)