Rozmowy..

zacięcie fryzjerskie miałam już w żłobku:):)

Obejrzeliśmy wczoraj w TV film pt Tak to się teraz robi.Nie jestem fanką łzawych romansów, ani romantycznych komedii, ale ten film mnie  wyjątkowo rozmiękczył.Nie mogłam się opanować.Po prostu się poryczałam.Może nie tyle chodzi tu o fabułę ale o dzieciaka, który grał syna Aniston. Młody rozłożył mnie na łopatki.Jak niepłodność nie doskwiera mi jakoś w życiu codziennym, nie skupiam się na niej, tak są sytuacje, obrazy, które rozpieprzają mnie w drobny mak.Oglądając film zdałam sobie sprawę,że chyba najbardziej boję się tego,że nigdy nie dane mi będzie odpowiadanie na milion pytań, tłumaczenie świata i totalne szaleństwo i wygłupy.Wiem, mam to na co dzień w pracy ale przecież jestem dorosłą osobą, nie mogę dać się ponieść temu dzieciakowi co we mnie siedzi.Muszę udawać poważną panią nauczycielkę, chociaż kiepsko mi to wychodzi.Jestem dużym dzieckiem!!Uwielbiam dzieci bo tylko przy nich mogę bezkarnie się wygłupiać.Gdy oglądaliśmy film powiedziałam S.,że będę totalną matką wariatką, a moje dziecko będzie miało najlepszą matkę na świecie, więc nawet niech nie myśli,żeby do nas nie trafić;)

Myśląc o dziecku nie tęsknie za tuleniem, zapachem, dotykiem ale raczej za rozmową,objaśnianiem,pokazywaniem i zabawą.Za małą, intelektualną podróżą przez życie..

Przy okazji zaczęliśmy szczerą rozmowę o leczeniu.Powiedziałam S.,że najbardziej się boję,że nie mamy postawionej prawdziwej diagnozy i coś przeoczymy.Przeraża mnie fakt,że może lekarze coś coś zaniedbali, czego nam nie zlecili.Akceptacja niepłodności wiąże się chyba z poczuciem,ze zrobiliśmy wszystko co w naszej mocy i mocy lekarzy, inaczej chyba nigdy nie zaznam spokoju.

Powiedziałam mu też o tym,że czuję że mu nie zależny. Był bardzo zdziwiony.To,że nie wałkuje codziennie tematu, nie znaczy,że ma to wszystko gdzieś.Powiedział,że działa zadaniowo i konkretnie.Każde z nas na swój sposób radzi sobie z niepłodnością.Ja lubię rozmawiać i kombinować, on działać.To,że ktoś nie trajkocze o problemie non stop, nie znaczy,że się nie przejmuje,że mu nie zależy ale żeby się tego dowiedzieć trzeba rozmawiać bo domysły podpowiadają złe scenariusze.Za każdym razem mówi,że się uda.Ma chyba więcej wiary ode mnie;)
Po raz kolejny przekonuję się,że rozmowa rozwiewa wszystkie wątpliwości i domysły.
Rozmawiajcie ze sobą!;)

To życzenia dla mnie z okazji Dnia Dziecka

A to dla Was:
Życzę Wam,żeby to dziecko w Was zawsze było, spontaniczne,radosne,szczere, chciało się bawić i eksplorować świat!